Pandemi sonrası hiçbir şey eskisi gibi olmayacak

Pandemi sürecinde farklı medya kuruluşlarında çalışan öğrencilerimle iletişim kurduğumda birçoğu evden çalıştıklarından; bunun bir yandan iyi, bir yandan kötü olduğundan bahsettiler.

Bu değişimin iyi yanları; büyük şehirlerde yaşıyorsanız, trafik, kalabalık, gürültü gibi durumlardan uzaksınız, zamanı daha iyi yönetebiliyorsunuz ancak yine de ofis ortamındaki çalışma disiplinini evden sağlamak pek mümkün değil. Çünkü iş dediğimiz şey, bir mekânın varlığıyla anlamlı. Mekânı kaldırırsanız işten alacağınız verim düşer. Gazetecilik başta olmak üzere iletişim odaklı tüm mesleklerde bu sürecin mesleğin doğasına zarar vereceği kanaatindeyim.

Teknolojinin bu denli gelişmesiyle ve herkesin her bilgiye anında erişebilir hâle gelmesiyle gazetecilikte uzmanlık kavramı oldukça zayıfladı. Şu anda gazetenin istihbarat servisinde çalışan bir muhabir her türden haber yapabiliyor. Bazen sağlık, bazen çevre, bazen kültür-sanat. Oysa hâlâ gazetelerde haber birimleri var, ekonomi biriminde çalışıyorsanız ekonomi alanında uzman bir kişisinizdir ve ekonomi ağırlık haberler yapıyorsunuzdur ya da kültür-sanat biriminde iseniz kültür-sanat ağırlıklı haberler…

Fakat gerçekten uzmanlaşmanın çalıştığınız birimlerin de ötesinde bir yanı var. Mesela Türkiye’de nasıl bilim-teknoloji haberciliği yapılıyor ya da sağlık haberciliği? Kaç tane yabancı dil bilen, sadece bu konuda uzman bilim-teknoloji gazetecisi var? Gelişen teknolojiyle aslında gazetecilikte uzmanlık kavramının güçlenmesi sağlanabilir. Bununla ilgili çalışmalar yapılması gerektiğini düşünüyorum.

Bu sürecin uzaktan yürümesi mesleğin ruhunu kaybetmesine neden olur

Yazı işleri-muhabir ilişkisinin uzaktan ilerlemesi haber üretim sürecinin sekteye uğramasına neden olabilir. Özellikle haber fikrinin ortaya çıktığı andan haberin yazıldığı ana kadarki süreç sürekli istişare edilip bilgi paylaşımı yapılarak yüz yüze ilerlemelidir. Bu sürecin uzaktan yürümesi mesleğin ruhunu kaybetmesine neden olur diye düşünüyorum.