DİRENİŞ BAYRAMI…

Direniş hareketinin üçüncü günüydü. Eşim ve çocuklarım bu bayramı kutlamak ve o coşkuyu yaşamak için akşamın erken saatinde toplantı meydanı olan hükümet binasını önüne gittiler. Yatsı namazı çıkışı, ben de, ne oluyor, insanların tepkisi nedir diye yürüyerek Eski saraydan girdim, hükümet önünden geçip eve gittim.

Aman Yarabbi! O ne heyecan, o ne kutlama, o ne keyif....Sümer meydanı hınca hınç insan dolu. Trafik tıkanmış. Genç kızlar, delikanlı oğlanlar , arabalarda asker uğurlar gibi.... Ay yıldızlı bayraklar ya ellerinde ya sırtlarında.

Kornalar aralıksız çalıyor. Motosikletler sonuna kadar gaza basıyor. Kulakları sağır eden bir bağrışma. Adeta ortalık inliyor. Polisler, üç beş kişilik gruplar halinde, ne endişe ne de korku .Her şeyin yolunda olduğu kanaatindeler. Bağırma yok, çağırma yok, herkes birbirine saygılı.Ve bayraklarla , elle, kafayla, korna sesleriyle selamlaşıyorlar. Samimi söylüyorum böyle bir birliktelik, böyle bir şölen, böyle bir samimiyet görmedim.

Yürüyerek demokrasi parkını önüne zor bela ulaştım. Buradaki kalabalık bir öncekine beş çeker. Anneler çocukları omuzlarda, minnacık yavrular ellerinde bayraklar..... Sanki şehir boşalmış herkes buraya gelmiş. Her yaştan, her kesimden insan…Çok keyif aldım doğrusu, çok mutlu oldum, gözlerim yaşardı.

Yürüdüm, hükümetin önüne geldim. Aman Allahım burada da adım atacak yer yok. İnsan , yayaların arasında geçemiyor.Sanırsın komşu il ve ilçelerden meydana adam taşınmış.

Evet, işte başkaldırı bu, " KALKIŞMA" bu ! Dinine, devletine, milletine , bayrağına, toprağına, demokrasisine hürriyetine bağlılık bu. Siz hiç devrim gördünüz mü? Siz hiç direniş duydunuz mu? Görmedim duymadım diyorsanız işte bundan daha büyük bir dayanışma, bundan daha büyük karşı koyma göremezsiniz. Buyurun, meydanlara çıkmamışsanız çıkın, çıkın da gözlerinizle görün.

Hasılı kelam bir buçuk saatte eve varabildim. Halkımı, devletimi, milletimi, özellikle gençlerimizi tekrar tekrar kutluyorum. DİRENİŞ BAYRAMINIZ KUTLU OLSUN.