ELEŞTİRİ VE TAHAMMÜL..


 R. Ferhat VURAL    28-11-2016  


                 Hakaret,küçümseme,iftira olmadığı müddetçe her yapıcı eleştiri insanları doğruya, iyiye güzele sevk eden bir kılavuzdur.

Eleştiri kusurları tamir etmedir, eksikleri gidermedir.

Eleştirinin olmadığı yerde dogmatizm vardır, taassup vardır. Körü körüne biat ve itaat vardır.Aklını,iradesini bir başkasına ipotek vardır..

Hâlbuki eleştiri, kuşku, şüphe insanı mükemmelliğe götürür çünkü  " İnsanoğlu mükemmel yaratılmıştır."

Dünyası büyük insanlar eleştiriye tahammül eder hatta teşekkürle karşılık verir,sığ düşünenler ise eleştiriyi hakaret olarak algılar.

Toplum olarak bu konuda maalesef hoşgörülü değiliz.Herkesin düşüncesi en mükemmel düşünce.Kusur,kabahat eksiklik kesinlikle yoktur..! Günümüzde,masumane bir eleştiride bulunduğunuz da,bi bakıyorsunuz birileri elinde hazır etiketle sizi şuraya buraya etiketleyebiliyor.Yabancısı olduğunuz camialara ideolojilere mensupmuşsunuz gibi algı oluşturabiliyor.Hatta bazıları işi o kadar abartıyor ki ,bir partiyi eleştirmek Dini mübini eleştirmekle eş tutuluyor.Her zaman söylüyoruz.Her siyasi parti veya görüş içinde samimi insanlar olduğu gibi,sadece bireysel menfaatini ön planda tutan insanlarda vardır bu da gayet doğaldır.İnsan oğlunun fıtratında zaten bencillik vardır.   

Sorulması gereken soru şudur..

Niye bu kadar ön yargılıyız? Neden eleştiriye tahammül edemiyoruz? 

Neden farklılıkları zenginlik olarak görmüyoruz.? Her düşünce ve inancın kendince saygıya değer olduğunu kabullenmiyoruz?  Kendi inanç ve düşüncemize saygı beklerken aynısını neden karşı taraftan esirgiyoruz?

Karşıt fikre tahammülümüz sıfır.Ya bendensin, ya düşmansın anlayışı hakim.

Olaylara sağ duyu ile yaklaşmak,anlayışla karşılamak yok.Varsa yoksa sempatizanı olduğumuz parti ak dediyse ak,kara dediyse karadır ön kabulü var.

Daha açık söyleyelim,toplum gittikçe kutuplaşıyor.Toplumun belli bir kesimi X partisine ne kadar gönülden bağlı ise,sorgusuz sualsiz her yaptığını onaylıyorsa,Y partisine mensup insanlarda o kadar nefret ediyor.Kimisi korkudan,kimisi çaresizlikten sesini çıkarmıyor.Bu hayra alamet değil. Bu anlayışla toplumsal barış sağlanmaz.Bu yolun sonu huzursuzluktur,kutuplaşmadır kaostur..

Unutmayalım ki ; Doğa çeşitliliğiyle,İnsanlar farklılığıyla güzeldir.