İNSANLIK MI? MESLEK Mİ?


 Nimet MUTLU    01-01-2017  


Eğitim, aile de mi başlar okulda mı...? Sorusuyla mutlaka hepimiz, gerek okul gerekse günlük hayatımızda karşılaşmışızdır. Peki nedir eğitim?

Eğitim; çocuklarımızın toplumda yer edinebilmek, sağlıklı ilişkiler geliştirmek, kişiliklerini geliştirebilmek kendisine ve topluma yararlı olmak için gerekli bilgi, beceri ve anlayışları geliştirmelerine yardımcı olma ya da kısacası terbiyeye verilen addır. Aile de başlar okulda ve yaşamın her alanında devam eder.

 Yolda yürürken yere tüküren bi adam görürüz ne biçim terbiye almış deriz. Okulda çocuklar birbirlerine küfür eder oradan biri çıkar "aile terbiyesi almamış" ki der.  Çocuk maddi imkansızlıktan dolayı  yırtık ayakkabıyla gelir okula, oradan birkaç kendini bilmez ayakkabısına bakarak çocukla alay eder. Gözlük takan dört göz olur, kulağı büyük olan kepçe kulak... Bu örnekler fazlasıyla çoğaltılabilir. Peki genel olarak terbiye adıyla adlandırdığımız eğitim konusundaki bu eksiklikten aile mi sorumludur okul mu? Bu kısmı biraz tartışmalı olabilir.

Çocuk gözlerini açtığı anda annesini görür. Anne onun bakımıyla ilgilenir. Çocuk büyüdükçe   anne ve babanın konuşmalarını tekrar eder. Bu şekilde de dil gelişimini tamamlar ve en çok duyduğu cümleleri kurmaya başlar. Bazen anneler arkadaşlarıyla sohbet ederken kullandığı cümlelerin aynısını farklı bi zamanda çocuğunun ağzından duyar ve  "büyümüş de küçülmüş bu çocuk "der.Bu çocukların hafızasının ne kadar güçlü olduğuna hepimiz şaşırırız. Evet çocuklarımız gördüklerini yapar konuşulanları konuşur hamur benzetmesini yaparsak aile içinde kişiliklerinin şeklini alırlar.

Çocukla saygı- sevgi çerçevesinde konuşulursa çocuk da karşısındaki ile saygılı konuşur. Çocuk anne babadan küfür işitirse okulda arkadaşlarına küfür eder.Şiddet görürse şiddete meyilli bir insan olur. Sevgiyle büyüyen çocuk sevgi kavramını öğrenir ve arkadaşlarına, büyüklerine canlı cansız herşeye sevgiyle yaklaşır, zarar veremez. Evde düzenli, sorumluluğun bilinciyle yetişen çocuk derslerinde başarılı olduğu gibi davranışlarında mutlu, çevreye ve topluma saygılı bireyler olurlar. 

Aile olarak bizler sürekli çocuklarımıza "ders çalış, oku, geleceğini garantiye al" deriz peki önemli olan ilerde avukat, doktor, mühendis vs... olması mıdır? Eğer bizler iyi bir eğitim almadan bir meslek sahibi olursak ne olur? 

Suratımıza bakmayan bir doktor, yasayı ihlal eden bir avukat, şiddet uygulayan bir öğretmen, en ufak sarsıntıda yerle bir olan evler yapan bir mühendis vs.. ile karşılaşma ihtimalimiz çok yüksek.  Terbiyeli insanın mevkisi önemli değildir. Doktor da olacaksa çırak da olsa önce Ahlak'ı ve insanlığı öğretelim. Ahlak ve erdem sahibi insan,parası olmasa da mutludur.Bu haftaki yazımızı Hz Ali efendimizin güzel bir sözüyle bitirelim..

"Yoldaşların en iyisi güzel ahlâktır, arkadaşların en iyisi akıldır, edeb ve terbiye, en iyi mirastır ve kendini beğenmekten daha büyük gerilik ve cahillik olamaz."

Kan ve gözyaşının son bulduğu,insanların barış,sevgi ve kardeşlik içinde yaşadığı bir yıl olması dileğiyle,Tüm okurlarımın yeni yılını kutluyorum..