GÖNÜL BAHÇEM..


 Nimet MUTLU    15-07-2018  


Küçücük bir kalbin içine kocaman bir sevgi bahçesi ektim. Bir yana  masmavi deniz öte yana rengarenk çiçekler ektim. Küçücüktüm o zamanlar kalbim kadar küçük. Kötülük yoktu sevgi bahçemde; Minik hayaller, oyuncaklar, arkadaşlarım, mutlu ailem vardı sadece. Büyükler sürekli özeniyordu bize. ‘Keşke bizde çocuk olsak sizin gibi...’ Biz büyümek isterken neden küçülmek istiyordu bu büyükler anlayamıyordum.

Günler evcilik oynamakla geçerken nasıl büyüdüğümü anlayamadım. Büyüdükçe sorumluluklarım arttı, küçülmek isteyen büyükleri anlıyordum artık. Keşke küçük kalsaydık hiç büyümeseydik dediğim zamanlar oldu.  Çünkü hayat zordu. Büyüdükçe sevgi bahçemdeki çiçeklerin önemsiz olduğunu hissettirdi insanlar. Umutlarımız tüketilmeye başlandı kötü insanlar yüzünden. Güven duygusu yok oldu. Çünkü insanlar gerçekten anlatıldığı gibiydi. Mutluluğundan  üzülüp, üzüntünden mutlu olan insanları gördüm. Umudumuzu yitirdikçe sevgi bahçemizin çiçekleri solmaya, denizi kirlenmeye başladı. Tam ümidimizi yitiriyorken mucizeler oldu. Çiçeklerimiz yeniden canlandı. Sonra tekrar üzüldük solmaya başladı çiçekler. İşte o zaman anladık ki hayat inişlerle çıkışlarla dolu. İnsanlar kötü ama hepsi değil. Mutluluğumuzdan mutlu olan, zor zamanımızda yanımızda olan insanlar da var işte o zaman anladık; zor olan her şeyin içinde aslında bir umut vardı. Ne zaman ki zora düştüm sevgi bahçemi güzelleştirecek en güzel yardımcıları aldım bahçeme. Peki kimdi bu insanlar? Ailem, dostlarım her daim yanımda olan, değerimi bilen insanlar.

Zor durumları yaşadıkça güçlendim. Öğrendim ki öldürmeyen acı güçlendiriyormuş gerçekten. Güçlendim, her zorluğa karşı direndim. Anne olduktan sonra daha da güçleniyormuş insan onu anladım... Hayattan dersler  aldım;  hayatın paylaşmak olduğunu, iyilikle yaşamanın, vicdan rahatlığının en huzur verici duygu olduğunu anladım. Az düşünmenin huzurunu, stresin sağlığımıza olan zararlarını anladım. Yalnız kalmanın kendini dinlemenin ne kadar önemli olduğunu kavradım.  Değer veren insanları kaybetmemem gerektiğini  ve en önemlisi kendime verdiğim değerin kendime yaptığım en iyilik olduğunu anladım.

Hayat inişlerle çıkışlarla dolu.  Pozitif düşünceyi hayatımıza soktuğumuzda, kendimize İnanıp, güvendiğimizde hayatın zorluklarının daha kolay atlatılacağını unutmayalım. Güçlü doğulmuyor güçlü olunuyor. Ne yaşarsanız yaşayın umudunuzu yitirmeyin, unutmayın zor günler güzel günlerin geleceğinin habercisidir. Gönül bahçenizden sevgiyi eksik etmeyin, kötü insanların, kötü durumların Gönül bahçenizi kirletmesine, soldurmasına izin vermeyin. Negatif insanları hayatınızdan çıkarın, sizi sizden edenlerle değil de sizi siz edenlerle birlikte olun..

En güçlü iki savaşçı, sabır ve zamandır. Tolstoy

 sevgiyle kalın..