Çocuklarımız yarış atı değil!!

Çocuk dünyaya geldiği andan itibaren anne babasının koruması ve yönlendirmesi ile büyür. Büyüdükçe çocuktan beklentiler artmaya başlar. Çocuğun yaş döneminin özelliklerini bilmeden çocuğun boyundan işler beklenmemelidir. Çocuk ne yapacağını bilmeden pinpon topu gibi bir o yana bir bu yana fırlar ama ne yapıldığını anlayamaz.  Çocuğu 4 yaşındayken okuma öğretmeye çalışanlar, çocuğun ilgisini ve yeteneğini gözardı edip  çocuğu her etkinliğe sokmaya çalışan ebeveynlerin sayısı hiç az değil. Biz çocuklarımızdan ne bekliyoruz? Kendini her alanda yetiştirmiş başarılı, yetenekli, mükemmel çocuklar...

Mükemmel çocuk var mı sahiden ben daha hiç rastlamadım!  Mükemmel çocuk yok, yetenekleri, zekası  gözardı edilmiş, ihmal edilmiş, ilgilenilmemiş çocuk var.

Başarılı, yetenekli, zeki öğrencilerimiz çokça var belki de hepsi ancak var olan yetenekleri, kapasitesi ihmal edilmiş de bir sürü çocuk var. Kimi aileler çocuğunun her alanda yetişmesi için çabalar ama bunu yaparken çocuğun ilgi ve yeteneklerini düşünmez. Kendisi gelişmesini istediği alanlara yönlendirirse sonuçta ne kendisi mutlu olur ne de çocuk. Çocuklarımızı çok iyi tanıyalım. Çocuğun var olan yeteneklerini destekleyelim.

Ders çalışma konusunda çocuğa baskı uygulamak, nota göre  davranış  değiştirmek çocuğa notlarına göre değer verdiğinizi hissettirir. Kendisi mutlu olduğu İçin değil ailesini mutlu etmek için çabalar ve yapamadığı zaman suçluluk hissine kapılır sonrasında ise sınavda heyecanlanan, kaygılanan bir çocuk görürüz karşımızda.

Çocuğun kendisine değil davranışlarına karşı tutum sergilemek gerekir. Anne ve babalar çocuğun olumsuz davranışları karşısında çocuğun kişiliğine saldırmamalı. Sen beceriksizsin, başarmazsın, tembelsin tarzında kişiliğine yönelik davranışta bulunursa çocuk bunu kabullenir ve o davranışı devam ettirir. Çocuğunuza sonsuz sevgi duyduğunuzu ancak bu davranışını beğenmediğinizi dile getirirseniz çocuk kendine güvenir ve davranışı düzeltme çabasına girer.

Çocuklarımızı ne kardeşleri ne de başka çocuklarla kıyaslamayalım. Çocuklarımız yarış atı değil, her çocuğun kapasitesi, yaşam biçimi ve öğrenme şekli farklıdır. İlla ki birileri kıyaslanacaksa ebeveynliğimizi kıyaslayalım. Çocuğu şekillendiren ailedir. Başarılı ve davranışı düzgün çocuklar başarılı ve çocuğa doğru yaklaşan ailelerde yetişiyor unutmayalım. Önce biz kendi yanlış davranışlarımızı düzeltelim sonra çocuğumuzun değişimini keyifle seyredelim.

 Sevgiyle kalın..