Eskiden Daha Mutluyduk


 R. Ferhat VURAL    17-02-2019  


Belki bu kadar zengin değildik,arabalarımız ,lüks evlerimiz ,zengin sofralarımız yoktu ama bugünden daha mutluyduk..

Bugünkü gibi ayrı odalarımız yoktu,sekiz  kişi aynı odada yatar aynı odada yemek yerdik, bir tabağa beş kişi kaşık sallardık ama, o yemek daha lezzetli daha duyurucuydu..

Kilometrelerce yol yürüyorduk okula gitmek için,inanınız daha çalışkan daha başarılıydık.Ekmeğimizi arkadaşlarımızla paylaşırdık,arkadaşlarımızın hepsi toplanmadan kuru bir ekmeği bile yalnız başımıza yemiyorduk aramızda paylaşıyorduk..

Bencil değildik paylaşımcıydık,birbirimizi dışlamıyorduk, kazara münakaşa etsek  bile bir müddet sonra birlikte oyun oynardık..

Bugünkü gibi her şey menfaatte dayalı değildi,samimiyet vardı,içtenlik vardı,dürüstlük vardı.Alış verişte çek senet yoktu sadece söz vardı.

İhtiyacımız olan bişeyi almak için şehre giderdik.O ihtiyacı esnaftan almak için babamızın selamı yeterliydi,bakkal amca sormazdı ne zaman borcu vereceksiniz diye , o da biliyordu borcun senelik olduğunu ve harman zamanı parasını alacağını.İhtiyacımızı karşılar, karnımızı duyurur hatta cebimize harçlığımızı koyar öyle  gönderirdi,çünkü dostluk vardı,insanlık vardı..

Eskiden mesafeler bu kadar kısa değildi,ama gönüller arası mesafeler çok kısaydı.Herkes eşinden komşusundan, akrabasından haberdardı,kimin bir sıkıntısı varsa paylaşılırdı.

Misafirler  öyle telefon açıp müsait misiniz değil misiniz türü randevu ile gelmezdi,çat kapı gelirlerdi,köy /şehir dışında geldilerse mutlaka yatıya kalırlardı.Onların yatağı ayrıydı misafir yatağı, misafir yemeği, misafir için kıyıda köşede saklanılan kuruyemiş vs..Çünkü insana değer vardı,misafirin bir ihtiyacı varsa mutlaka giderilir öyle yolcu edilirdi.

Komşuda bir taziye falan varsa diğer komşuda o acıya ortak olur,işe gitmez komşunun yanında bulunur misafirlerini ağırlardı, hem de bugünkü gibi üç gün değil,bazen bir  ay ,kırk  gün devam ederdi o taziyeler..

Kısacası eskiden bugünkü  kadar şatafatlı hayatlarımız yoktu ama mutluluk vardı.Bugün ise her şeyimiz var ama huzur yok..