SOKAKLAR ÇOCUK DOĞURMAZ


 Şükrü KUTLU    10-01-2016  


Bu havalarda aklımızdan çıkmayan çocuklar. Sokak çocukları… “Halbuki sokaklar doğurmadı, bu insanlığın ayıbı.” Bizim ayıbımız, anaların ayıbı. Kimse sadece kendi çocuğunu düşünen insanların öneminden bahsetmesin rica ediyorum. Sokaklarda aç ve hasta onlarca çocuk her gün yanınızdan geçiyor, dönüp bakmıyorsunuz. Çocuğunuzu onlardan uzak tutuyorsunuz. Gördüğüm kadarıyla Adıyaman bu konuda zalim biraz. Maalesef tehlikeli olanları var kabul ediyorum (ki bu da bizim ayıbımız) fakat oldukça savunmasız, çaresiz olanları da var. Her halinden belli. Senin çocuğundan tek farkı kirli veya yırtık giysiler. Kış günü çorapsız, terlikli ayaklar.

Mendil satan çocuklara para verip mendil almıyorsunuz ya, bir gururla hani. Siz iki saniye vicdanınızı rahatlatıyorsunuz ama onlar her an onun utangaçlığını yaşıyor. Eğer o an diyebiliyorlarsa ‘abla dilenmiyorum’ diyorlar. Ama siz ışık hızıyla yanlarından uzaklaştığınız için pek çoğu buna fırsat bulmuyor. Mendil almayı doğru bulmuyor, bu konuda gidip geliyorsunuz  ki bazen haklısınız çünkü o para ona yarardan ziyade zarar getiriyor olabilir, onları sokağa tutsak edebilir, bilemiyoruz. Ama  başını okşayın, ona dua edin,onunla sohbet edin, bir yemek ısmarlayın. Belki bir çorap hediye ederseniz kış günü ısınır ruhu. Eve gittiğinde o çorabı giymeye kardeşlerinden fırsat bulamayacak olsa bile…

Yapılan araştırmalarda çoğunun ailesi var aslında. Yani ‘sokaktaki çocuk’ çoğu. Şiddet, cinsel taciz, üvey anne ya da baba gibi sebeplerden evden kaçmış çocuklar çoğu. Yaraları, yaşlarından çok daha büyük, taşımaktan bu yaşta sırtlarını kamburlaştıracak kadar ağır. Nasıl bir düzen bu? Aklınız alıyor mu? Sezen Aksu’nun dediği gibi, “Ben bu dünyayı anlayamadım, niyetlendim de altından kalkamadım.”  Benim aklım almıyor.

Mevzu bu kadar zor ve derinken, bu çocuklara aslında sadece sen ben bir şeyler yapamayız. Daha büyük bir destek lazım bu konuda.İmkanı çok olan kişiler yahut kurumlar da bir şeyler yapmalı. Ancak teker teker kurtarmaya çalışmaktan ziyade hepsini içine alacak bir düzen kurulmalı. Yoksa sadece o dönem bir şeyler yapmış olursunuz, bu kalıcı olmaz. Daha sonra gelecekleri daha büyük bir yokluğa sevk etmiş olursunuz.

Benimkisi sadece bir fikir. Çözüm her neyse en ince ayrıntısına kadar düşünülmeli, bir şekilde sokaklarda baba rolünü üstlenmiş o minik bedenlerin büyük yaraları bir bir öpülmeli sonra sarılmalı. Hepsinin sıcacık yuvaları olmadan kimse adalet kelimesini kullanmamalı.